تعیین آسیب‏پذیری اکولوژیکی شهرستان طرقبۀ شاندیز با استفاده از روش عینی آسیب‏ پذیری

تجربۀ پیامدهای ناشی از توسعۀ بی‏ قید و شرط و توجه‌نکردن به محیط ‏زیست در گذشته، سبب شده است که امروزه بشر دریابد یگانه راه حفظ منابع‏طبیعی در بلند‏مدت، توجه به محدودیت‏ها و توان طبیعی محیط ‏زیست است. یکی از اقدامات مهم برای در‏ نظر گرفتن این محدودیت‏ها در برنامه‏ریزی‏های مدیریتی و توسعه، تعیین آسیب‏پذیری اکولوژیکی اکوسیستم‏ها است تا با شناسایی مناطق حساس و آسیب‏پذیر، از انجام پروژه‏های عمرانی و توسعۀ فراتر از حد‏ توان در این مناطق، جلوگیری کرد و آن‌ها را به سمت مناطق مقاوم و دارای آسیب‏پذیری کمتر هدایت کرد. موقعیت طبیعی مناسب شهرستان طرقبۀ شاندیز در استان خراسان رضوی، سبب شده است که این منطقه در سال‏های اخیر بستر انواع توسعه و ساخت‌‏و‏‌سازهایی مانند شهرک‏سازی و ویلا‏سازی که عمدتاً با هدف توسعۀ گردشگری صورت می‌گیرد، ‏شود. هدف از این پژوهش تعیین و طبقه‏بندی آسیب‏پذیری اکولوژیکی در این منطقه با استفاده از روش عینیت‏گراست. برای این منظور کل شهرستان به 94 شبکۀ 1600 هکتاری تقسیم شد و آسیب‏پذیری اکولوژیکی با استفاده از نقشه‏های شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح ‏دریا، عمق ‏خاک، تراکم پوشش‏ گیاهی، اقلیم و زمین‏شناسی، تعیین و طبقه‏بندی شد. نتایج به‏دست‌آمده نشان داد که در‌مجموع 21/19‌ درصد از مساحت شهرستان در طبقۀ آسیب‏پذیر، 35/53‌ ‌درصد در طبقۀ حساس، 14/18‌ درصد در طبقۀ نیمه‌حساس و 28/9‌ درصد از منطقه نیز در طبقۀ مقاوم قرار دارد.